ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2021 - Όλοι ελπίζαμε αλλά δεν πιστεύαμε

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2021

Όλοι ελπίζαμε αλλά δεν πιστεύαμε

Πριν από ένα χρόνο, στις 16 Δεκεμβρίου, η συνδιάσκεψη του Οικουμενικού Πατριαρχείου «Η Ποιμαντική της Εκκλησίας εν ημέραις Πανδημίας» είχε την πρώτη της διαδικτυακή συνάντηση. Η συνδιάσκεψη είχε οργανωθεί από το Πατριαρχικό Δίκτυο για την Ποιμαντική Διακονία στον Χώρο της Υγείας.

Κατά τη διάρκεια της τρίμηνης συνδιάσκεψης, πραγματοποιήθηκαν οκτώ συνεδριάσεις, στις οποίες οι ομιλητές και οι συμμετέχοντες μετέφεραν τις εμπειρίες τους «εν ημέραις πανδημίας». Τότε, όλοι ελπίζαμε ότι η πανδημία θα τελειώσει γρήγορα. Δεν πιστεύαμε ότι θα διαρκέσει τόσο πολύ και με τόση δριμύτητα.

Όμως, σήμερα, λόγω της επιμονής του κορωνοϊού, επικρατεί μια αβεβαιότητα, που ανατρέπει κάθε σχέδιο. Ένας υπόγειος πανικός καθορίζει τις διαπροσωπικές σχέσεις, μαζί με μια κατάθλιψη που επιπλέει στην ατμόσφαιρα. Η αίσθηση της μοναξιάς έχει βαθύνει, μαζί με μια εξαντλητική απόγνωση.  Όπως αναφέρει η Natalia Shishkova στην εφημερίδα New York Times: “Ξέρω ότι θα χειροτερέψουν τα πράγματα, ότι αυτό δεν θα σταματήσει και ότι ο πανικός θα απορροφήσει τη ζωή μας περισσότερο. Όλα είναι ένα χάος, σαν μια ταινία φαντασμάτων. Βλέπεις όλες αυτές τις αποκαλυπτικές ταινίες και διαπιστώνεις ότι οι σεναριογράφοι ήταν προφήτες».

Μέσα σε αυτό το κλίμα, «Σήμερον ο Χριστός εν Βηθλεὲμ γεννάται εκ Παρθένου».  Η Γέννηση του Χριστού φέρνει την ελπίδα για το μέλλον του κόσμου. Η Ενσάρκωση του Λόγου είναι η πλήρης αποκάλυψη, όχι μόνο  η αποκάλυψη του Θεού αλλά και η αποκάλυψη του Ανθρώπου. Με τον Θεάνθρωπο Χριστό, το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης αποκαλύπτεται αλλά και πραγματοποιείται. «Η ανθρώπινη φύση τελειοποιείται, ανανεώνεται, ξανακτίζεται, δημιουργείται εκ νέου»[1]. Ο Χριστός φέρνει μαζί του έναν νέο τρόπο ύπαρξης και συν-ύπαρξης, έναν νέο τρόπο προσέγγισης και επι-κοινωνίας, ένα νέο πολίτευμα, που συνεπάγεται, με την πίστη (εμπιστοσύνη) και την ελευθερία, να αγαπήσουμε όπως Αυτός αγαπά.

Αυτός ο νέος τρόπος ύπαρξης, που αποκαλύπτει η Γέννηση, φανερώνει την τραγική πλευρά του κόσμου. Είναι μια πρόκληση σε έναν κόσμο που εν γένει θέλει να ελπίζει αλλά που έχει χάσει την πίστη του στην αξία της ανθρώπινης φύσης, στους θεσμούς και στην κοινωνία, και συνάμα στον Θεό. Η Ενσάρκωση είναι η καταφατική ένδειξη ότι ο Θεός πιστεύει στο ανθρώπινο γένος και δεν θέλει να χαθεί. Το θέλημά Του είναι να πιστέψουμε ότι Αυτός πιστεύει σε μας, να έχουμε εμπιστοσύνη στη δική Του αγάπη, αλλά και να καλλιεργήσουμε αυτή την πίστη, εμπιστοσύνη και αγάπη μεταξύ μας. Σε αυτό πρέπει να στηρίζουμε την ελπίδα μας.

Σίγουρα, η πανδημία δημιούργησε νέες καταστάσεις. Αλλά, περισσότερο απ’ όλα, έφερε στην επιφάνεια τη διχόνοια και την έλλειψη εμπιστοσύνης, που υπέβοσκαν βαθιά στην κοινωνία εδώ και πολύ καιρό πριν τον κορωνοϊό. Συνεπώς, η πανδημία αποκάλυψε τις λανθασμένες αντιλήψεις που υπάρχουν για τον Θεό και αυτό που θεωρούμε «Εκκλησία», και υπέδειξε πόσο μακριά είμαστε από αυτό που θέλει ο Θεός. Μέσα στη χαρά των Εορτών, αυτή η τραγική διαπίστωση μπορεί να μας παρακινήσει να αλλάξουμε, ώστε να σωθούμε. Αρκεί να θέλουμε να την αναγνωρίσουμε και να σωθούμε.

+ΣΚ

[1]Georges Florovsky, “The Catholicity of the Church”, Collected Works of Georges Florovsky, Vol. I: Bible, Church, Tradition: An Eastern Orthodox View (Büchervertriebsanstalt, Vaduz, Europa, 1987), p.38.

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ