Γνωρίζοντας τον Θεό εν καιρώ θλίψεως

28 Μαρτίου 2020

Εὐχή εἰς λοιμικήν νόσον
(τοῦ νεωστί ἐνσκήψαντος κορωνοϊοῦ)

Γνωρίζοντας τον Θεό εν καιρώ θλίψεως

Ο Ιώβ κατανοούσε τον Θεό μέσα από τα δώρα που είχε λάβει από Εκείνον και με τον τρόπο που οι άνθρωποι τον θεωρούσαν ως έναν δίκαιο άνδρα.  Μέσα από τα παθήματά του, άρχισε να γνωρίζει τον Θεό πέρα από τα δώρα που είχε λάβει από Αυτόν. Τον αναγνώρισε ως τον Δοτήρα των πάντων. Για να αποκτήσει αυτή την επίγνωση, έπρεπε να χάσει όλα τα υπάρχοντά του.

«Έχασε το σεβασμό των άλλων, την υγεία του, τον πλούτο του, όλα, προσκειμένου να δει τον Θεό σε όλο Του το μεγαλείο, την σοφία και τη θαυμάσια φύση Του. Χάνοντας τα πάντα, δεν αμφισβήτησε τον Θεό και, έτσι, έφθασε να δει τον αποφατικό και άρρητο χαρακτήρα του Θεού, που είναι πέρα από κάθε ανθρώπινη κατανόηση. Είδε τον Θεό με έναν υψηλότερο τρόπο από εκείνον που είναι εφικτός αποκλειστικά και μόνο μέσα από τα δώρα Του. Τον είδε αμέσως μέσα από το μαρτύριό του.

«Ο πιστός συνεχώς χρειάζεται να προχωρεί αφαιρετικά πέρα από τα πράγματα αυτού του κόσμου, χρειάζεται να τα τοποθετεί σε παρενθέσεις λήθης, προκειμένου να σκεφθεί τον Θεό, που βρίσκεται πάνω από κάθε ανθρώπινη κατανόηση.

«Ωστόσο, μερικές φορές, είναι αναγκαίο ο ίδιος ο Θεός να πρέπει να παρέμβει, προκειμένου να αναδείξει τη μικρή αξία των πραγμάτων αυτού του κόσμου σε σύγκριση με το Θεό, την εφήμερη, παροδική φύση τους σε αντίθεση με την αιωνιότητα του Θεού, για να μας δείξει πιο ξεκάθαρα την απεριόριστη υπερβατικότητά Του έναντι των δώρων Του και την απερίγραπτη παρουσία Του μαζί μας. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μας φαίνεται ότι ο ίδιος ο Θεός μας εγκαταλείπει. Αυτό συμβαίνει, διότι, μερικές φορές, συνδεόμαστε τόσο πολύ με τα πράγματα, ώστε δεν μπορούμε πια να δούμε τον Θεό. Ορισμένες φορές, συνδέουμε τόσο στενά τον Θεό με τα δώρα Του, ώστε ταυτίζουμε τον Θεό με αυτά, λησμονώντας ολοκληρωτικά τον Θεό καθ’ εαυτόν και, έπειτα, όταν ο Θεός δεν δείχνει περαιτέρω ενδιαφέρον για μας, δίνοντάς μας δώρα, μας φαίνεται ότι μας έχει εγκαταλείψει. Για το λόγο αυτό, ο σταυρός συχνά μας φαίνεται ως σημάδι της εγκατάλειψής μας από τον Θεό. Ωστόσο, μπορεί επίσης να συμβαίνει ο Θεός πράγματι να αποσύρει Εαυτόν από τη θέα μας, προκειμένου να αποδείξει και  να ενδυναμώσει την αντοχή της αγάπης μας για Εκείνον. Ακόμα και ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είχε, πάνω στο Σταυρό, αυτό το ισχυρό αίσθημα πλήρους εγκατάλειψης από τον Θεό. Αλλά ακόμα και ο Κύριος Ιησούς ουδέποτε βρέθηκε αδύναμος στην αγάπη Του για τον Θεό.»

«Στην πραγματικότητα, ο Θεός ποτέ δεν μας εγκαταλείπει σε οποιανδήποτε κατάσταση κι αν βρισκόμαστε. Είναι πιθανό να εξαφανιστεί για κάποιο χρονικό διάστημα, για κάποια στιγμή, από τον ορίζοντά μας και από την κατανόησή μας. Όμως, ο Θεός, τον οποίο συνήθως σκεπτόμαστε με όρους της δημιουργίας, θα μας εμφανιστεί, κατόπιν, στο πραγματικό μεγαλείο της δόξας Του, που είναι απερίγραπτη και ανέκφραστη με ανθρώπινες σκέψεις και λέξεις.»

π. Δημήτριος Στανιλοάε
«Η Νίκη του Σταυρού»
Εκδόσεις Μαΐστρος

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ