Το άγχος περί θανάτου και η έννοια της αθανασίας

Το άγχος περί θανάτου και η έννοια της αθανασίας

Ο Paul Tillich στο βιβλίο του «Η τόλμη να υπάρχεις» (The Courage to Be) γράφει ότι «το άγχος περί του θανάτου αντιμετωπίζεται με δύο τρόπους.  Η πραγματικότητα του θανάτου εξοβελίζεται στο μέγιστο δυνατό βαθμό από την καθημερινή ζωή. Οι νεκροί δεν επιτρέπεται να δείξουν ότι είναι νεκροί˙ μεταμορφώνονται φορώντας μια μάσκα ζώντων. Ένας άλλος και σημαντικός τρόπος αντιμετώπισης του θανάτου είναι η πεποίθηση σε μια συνέχεια της ζωής μετά το θάνατο, που ονομάζεται η αθανασία της ψυχής. Αυτή δεν είναι μία  Χριστιανική, αλλά ούτε ακόμη μία Πλατωνική διδασκαλία. Ο Χριστιανισμός μιλά για ανάσταση και αιώνια ζωή, ο Πλατωνισμός για μετοχή της ψυχής σε μια μετα-γήινη σφαίρα ουσιών. Αλλά η σύγχρονη ιδέα της αθανασίας σημαίνει μια συνεχή μετοχή στην παραγωγική διαδικασία –“ενός χρόνου και ενός κόσμου χωρίς τελειωμό”*». Ο Tillich τονίζει ότι μια τέτοια έννοια περί αθανασίας «δεν είναι η αιώνια ανάπαυση ενός ατόμου εν Θεώ που δίνει την τόλμη να αντικρίσει τον θάνατο, αλλά η απεριόριστη συνεισφορά στις δυναμικές του σύμπαντος. Σ’ αυτό το είδος ελπίδος, ο Θεός δεν είναι απολύτως απαραίτητος, εκτός αν θεωρηθεί ως ο εγγυητής της αθανασίας. Αλλά αν όχι, το πιστεύω στην αθανασία δεν κλονίζεται.» Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, αυτό που έχει σημασία για να υπάρχει κανείς είναι η αθανασία και όχι ο Θεός, εκτός αν η καθεαυτού παραγωγική  διαδικασία γίνει θεός.  

* [δηλαδή μια συνεισφορά και συμμετοχή σε μια πληθωρική απόλαυση υλικών αντικειμένων και ηδονών].

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ