26 Ιουνίου 2016 - Καθολικότητα και Υγεία

26 Ιουνίου 2016

Καθολικότητα και Υγεία

Όπως κανείς δεν κατέχει ολόκληρη την αλήθεια, έτσι δεν μπορεί κάποιος να θεραπευτεί και να σωθεί μόνος του. Όλοι μας θα σωθούμε μαζί ως αδέλφια μέσα από την ταπείνωση, την αυταπάρνηση και τη θέλησή μας να δεχθούμε τη χάρη του Αγ. Πνεύματος. Αυτό θα μας εισαγάγει στο γεγονός της Εκκλησίας. Εκεί θα γνωρίσουμε την Αλήθεια: τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και την αγάπη του Πατρός. Η θεραπευτική ιδιότητα της Εκκλησίας εκφράζεται και πραγματοποιείται μέσα από τη σύναξη των πιστών της και τη συνοδικότητά της, όπου βιώνεται η καθολικότητά της.

O Άγ. Κύριλλος Ιεροσολύμων τονίζει ότι η Εκκλησία είναι καθολική «επειδή υπάρχει σ’ όλη την οικουμένη, από τη μία άκρη της γης ώς την άλλη. Και ακόμη, επειδή διδάσκει με τρόπο ακέραιο και χωρίς παραλείψεις (καθολικώς και ανελλιπώς) όλα τα δόγματα που πρέπει να γνωρίζουν οι άνθρωποι, για τα ορατά και αόρατα πράγματα, για τα επουράνια και τα επίγεια. Και ακόμη, γιατί φέρνει στην αληθινή λατρεία όλες τις κατηγορίες των ανθρώπων, άρχοντες και αρχόμενους, λόγιους και αγράμματους. Επειδή, τέλος, γιατρεύει και θεραπεύει καθολικώς (εξ ολοκλήρου) κάθε είδος αμαρτίας που επιτελείται με την ψυχή και το σώμα, ενώ κατέχει επίσης κάθε είδους αρετή που εκδηλώνεται με έργα, με λόγια και γενικά με παντοειδή πνευματικά χαρίσματα» (Κατήχηση 18,23).

Αλλά η αληθινή καθολικότητα είναι η έσω καθολικότητα, της οποίας η  εξωτερική καθολικότητα είναι μόνο μια εκδήλωση (π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ). Η οργανική ενότητα της Εκκλησίας, η κάθε τοπική κοινότητα  και  το κάθε μέλος της οφείλουν να είναι οργανικά «καθολικευμένα», δηλαδή να είναι καρδιακά και ψυχικά εκ νέου ενσωματωμένα και εσωτερικά ενοποιημένα με την αγάπη και τη φιλανθρωπία  του Τριαδικού Θεού.    

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η καθολικότητα της Εκκλησίας είναι κάτι δεδομένο. Ακόμη κι αν ένα άτομο ή μια κοινότητα ή χώρα αποσχισθεί από την οικουμενική Εκκλησία, η καθολικότητα της Εκκλησίας θα μείνει ακέραιη και άφθορος (Φιλάρετος Μητροπολίτης Μόσχας, 1886).  Κάθε απομόνωση των προσώπων πρέπει να υπερπηδηθεί και κάθε ψυχική διάκριση ανάμεσα στο «εμόν» και το «σον» («το δικό μου» και «το δικό σου») πρέπει να εγκαταλειφθεί εν Χριστώ  (Άγ. Ιω. Χρυσόστομος).

Αν αμφισβητήσουμε την καθολικότητα της Εκκλησίας, αυτό θα σήμαινε ότι αμφισβητούμε ότι ο ίδιος ο Αναστημένος Χριστός έχει δοξασθεί, ότι ο Παράκλητος είναι Παρών στη ζωή της Εκκλησίας και ότι υπάρχει απόλυτη σωτηρία για τον καθένα μας.

Παρόλο που αγωνιζόμαστε να διαφυλάξουμε «την ενότητα της πίστεως εν τω συνδέσμω της ειρήνης» (Εφ. 4,3), το Σώμα του Χριστού συνεχώς πληγώνεται και σταυρώνεται από την έλλειψη αγάπης και τη διχόνοια που υπάρχει μεταξύ μας. Γι’ αυτό,  η καθολικότητα της Εκκλησίας είναι ένα πρόβλημα προς επίλυση για κάθε τοπική Εκκλησία και κάθε πιστό (π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ). Η επίλυση αυτή θα πραγματοποιηθεί απόλυτα όταν ο Υιός του ανθρώπου έλθη εν τη δόξη του Πατρός αυτού μετά των αγγέλων αυτού (Ματθ. 16,27).

Επομένως, η ελπίδα μας για θεραπεία και ίαση από τις  ασθένειές μας και τις αμαρτίες μας, καθώς και η σωτηρία του ανθρώπινου γένους, στηρίζονται στην προσπάθειά μας και στην ευχή μας υπέρ τής των πάντων ενώσεως, της ευστάθειας και της  καθολικότητας της Εκκλησίας, που θα τελειοποιηθεί εις την ζωή του μέλλοντος αιώνος.   

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ