22 Μαρτίου 2015 - Ο Θυμός

22 Μαρτίου 2015

Ο Θυμός

Οι άνθρωποι σήμερα, και ιδιαίτερα οι  νέοι, είναι πολύ θυμωμένοι. Πολλοί από αυτούς ζουν για τις υλικές και σωματικές απολαύσεις, τις επιδείξεις και για να ζηλεύουν ο ένας τον άλλον. Διαστρεβλώνουν τη φύση τους και, μετά, όταν δεν μπορούν να κορέσουν όλες τις επιθυμίες τους, απογοητεύονται, πέφτουν στην απόγνωση και στην αγανάκτηση.  Εκτονώνουν τον αφόρητο θυμό τους και την απογοήτευσή τους με πολλούς και ποικίλους τρόπους: αυτοκαταστρέφονται, μεθούν και ναρκώνονται ή γίνονται απολυταρχικοί, καταστροφικοί, αναρχικοί, τρομοκράτες ή και δολοφόνοι.

Ο Αγ. Ιωάννης της Κλίμακος μας λέει ότι «οργή» σημαίνει να διατηρείς συνεχώς μέσα σου κάποιο μίσος, να ενθυμείσαι δηλαδή το κακό που σου έγινε και να επιθυμείς να εκδικηθείς αυτόν που σε παρόξυνε (Η’5). Οι μητέρες της οργής είναι η κενοδοξία, η φιλαργυρία, η γαστριμαργία και μερικές φορές και η πορνεία. Ο πατέρας που γεννάει το θυμό είναι η έπαρση, ενώ οι θυγατέρες του θυμού είναι η μνησικακία, η έχθρα, η δικαιολογία και το μίσος (Η’31).  

Εφόσον δεσπόζουν όλα τα παραπάνω, δεν είναι παράξενο που ο θυμός μάς κυριαρχεί. Αυτός είναι και ένας λόγος που  πολλοί άνθρωποι είναι  δυσαρεστημένοι με την Εκκλησία και δεν μπορούν να νιώσουν την χαρά και την ειρήνη που δίνει το Άγιο Πνεύμα. «Εάν το Άγιο Πνεύμα ονομάζεται και είναι ʺειρήνη ψυχήςʺ, ενώ η οργή ʺταραχή καρδίαςʺ, τότε οπωσδήποτε τίποτε άλλο δεν εμποδίζει την παρουσία Του μέσα μας όσο ο θυμός» (Η’14).     

Ο τρόπος που πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον θυμό μας και τον θυμό του άλλου είναι να αποκτήσουμε πραότητα: να μείνει η ψυχή μας ακίνητη και ατάραχη τόσο στις ατιμίες όσο και στους επαίνους (Η’3). Η αρχή της αοργησίας είναι να μείνουμε στην σιωπή, παρόλο που η ψυχή και η καρδιά μας βρίσκεται σε ταραχή (Η’4). Επίσης, ο Αγ. Ιωάννης μάς συνιστά να θυμηθούμε τον θυμό που δέχθηκε ο Χριστός και που κορυφώθηκε με την Σταύρωσή του.  

«Η δε αρχή της θεραπείας του θυμού είναι να γνωρίσει ο ασθενής την αιτία του πόνου και της οδύνης του. Και εφόσον βρεθεί η αιτία, τότε εμείς που ασθενούμε, θα πάρουμε την κατάλληλη αλοιφή από την πρόνοια του Θεού και τους πνευματικούς ιατρούς μας» (Η’ 30). Αλλά εδώ χρειάζεται μεγάλη προσοχή. «Εάν θέλεις ή μάλλον νομίζεις ότι πρέπει να αφαιρέσεις το κάρφος από τον οφθαλμό του άλλου, πρόσεξε μήπως αντί ιατρικής σμίλης χρησιμοποιήσεις κανένα δοκάρι, οπότε θα ανοίξεις ή θα καταστρέψεις εντελώς τον οφθαλμό. Δοκάρι είναι ο βαρύς λόγος και οι απρεπείς εξωτερικοί τρόποι. Ενώ το άλλο (η ιατρική σμίλη) είναι η με επιείκεια διδασκαλία και ο με μακροθυμία και καλοσύνη έλεγχος. Ο Απόστολος λέει, “έλεγξον, επιτίμησον, παρακάλεσον” (Β Τιμ. 4:2) και όχι όμως και “τύχον” (κτύπα). Εάν όμως σπανίως χρειασθεί και αυτό, ας γίνει, όχι όμως από σένα» (Η’ 23).

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ