Διακονία και φροντίδα χωρις προϋποθέσεις αναγνώρισης από τους άλλους

ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΔΑ
ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ

Πολλές φορές, όταν μεριμνούμε γι’ αυτούς που έχουν ανάγκη από ειδική φροντίδα, γι’ αυτούς που είναι ανήμποροι, που έχουν μακροχρόνιες και βαριές ασθένειες ή που είναι σε προχωρημένη ηλικία, νιώθουμε ότι δεν εκτιμούν τη βοήθεια που τους προσφέρουμε. Αυτό μπορεί να μας καταβάλει και να μας αποθαρρύνει τόσο, που να θέλουμε να εγκαταλείψουμε τη διακονία μας προς αυτούς.  Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι αυτές οι περιπτώσεις είναι δύσκολες και μας ταπεινώνουν. Μας φέρνουν μπροστά στην πραγματικότητα της φθοράς της ανθρώπινης φύσεως. Mας φανερώνουν τα ανθρώπινά μας όρια, τις αντοχές μας, τις αδυναμίες μας. Έτσι, αυτές οι καταστάσεις μάς ωθούν να αναζητήσουμε και να στηριχθούμε στη δύναμη και τη βοήθεια του Θεού και να πούμε «όλα τα μπορώ χάρη στον Χριστό που με ενδυναμώνει» (Φιλιππησίους 4,13).

Ένα καλό παράδειγμα άξιου φροντιστή είναι ο αββάς Ιωάννης από τη Θηβαΐδα της Αιγύπτου, μαθητής του αββά Αμμωνά. Ο Ιωάννης υπηρετούσε τον αββά του για δώδεκα έτη όταν ασθενούσε. Μαζί του ήταν καθημερινά στο στρωσίδι, ο δε γέρων αδιαφορούσε γι’ αυτόν. Ενώ ο Ιωάννης κοπίασε πολύ γι’ αυτόν, ποτέ δεν τον άκουσε να του λέει «ξεκουράσου» ή «μακάρι να σωθείς». Όταν πια έφθασε στα τελευταία του ο Ιωάννης και κάθονταν οι γέροντες γύρω του, ο Αμμωνάς έπιασε το χέρι του Ιωάννη και του είπε τρεις φορές: «Είθε να σωθείς!». Τότε, παρέδωσε τον Ιωάννη στους γέροντες λέγοντας: «Αυτός είναι Άγγελος και όχι άνθρωπος».

Έχοντας υπόψιν τον αββά Ιωάννη, να μην εγκαταλείψουμε τη φροντίδα και την αλληλεγγύη  που προσφέρουμε στους ευπαθείς  συνανθρώπους μας, όσο δύσκολο και να είναι κάτι τέτοιο. Αν παραμείνουμε με ταπείνωση, υπομονή και καρτερία στη διακονία μας, ο Θεός θα μας ενδυναμώσει στις προσπάθειές μας. Αυτός θα είναι ο Σωτήρας μας και Εκείνος που θα μας δείξει τη δική Του συμπαράσταση και αγάπη.

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ