Η κατάργηση της αίσθησης της κοινωνίας

Η κατάργηση της αίσθησης της κοινωνίας

«Πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα
κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει.
(Μκ. 16,5)

Αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει είναι πόσο έχει γκετοποιηθεί η Εκκλησία.  Αν τα μέλη της βιώνουν μια εσωστρέφεια˙ μια ατομιστική συνείδηση που, τελικά, αγνοεί και, συνεπώς, καταργεί την αίσθηση της κοινότητας. Σίγουρα, ο τρόπος που έχουν σχεδιαστεί και δομηθεί οι σύγχρονες πόλεις και  «κοινωνίες» έχουν φέρει ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Αντίστοιχα, ο τρόπος που έχουν συσταθεί οι αστικές ενορίες, μαζί με έναν συντηρητικό πουριτανισμό που καλλιεργούν αρκετοί κληρικοί, έχει συμβάλει σε αυτό.

Ο Alexis de Tocqueville διαπίστωσε αυτή την εξέλιξη πολύ νωρίς, ήδη από το 1840, στο δεύτερο τόμο του βιβλίου του Democracy in America λέγοντας: «Κάθε πρόσωπο, που έχει αποσυρθεί στον εαυτό του, συμπεριφέρεται σαν να είναι ένας ξένος σε σχέση με τη μοίρα των άλλων ανθρώπων. Τα παιδιά του και οι καλοί του φίλοι αποτελούν το σύνολο του ανθρώπινου είδους. Όσο για τις συναλλαγές με τους συμπολίτες του, μπορεί να αναμειχθεί ανάμεσά τους, αλλά δεν τους βλέπει˙ τους αγγίζει, αλλά δεν τους αισθάνεται˙ ο ίδιος υπάρχει μόνος στον εαυτό του και για τον εαυτό του. Και αν, με αυτά τα δεδομένα, υπάρχει για αυτόν μια αίσθηση της οικογένειας, δεν υπάρχει πια η αίσθηση της κοινωνίας.»

Σε ένα μεγάλο ποσοστό, δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι τα ίδια συμβαίνουν σε πολλά μέλη της Εκκλησίας. Συνεπώς, δεν υπάρχει η αίσθηση της Εκκλησίας ως μια κοινωνία ανθρώπων˙ η  αίσθηση της ευρύτερης Εκκλησίας ως ένα καθολικό γεγονός˙ η  αίσθηση της ευαγγελικής μας αποστολής στον ευρύτερο κόσμο, πέρα από τη «μάνδρα» της εγωκεντρικής και απομονωμένης μας «μονής».  Ίσως τα τραγικά γεγονότα των ημερών μας να μας αφυπνίσουν.    

+ΣΚ
15 Σεπτεμβρίου 2023

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ