14 Οκτωβρίου 2012 - “Γενηθήτω θέλημα σου ως εν ουρανού και επί της γης” (Μτ. 6, 10)

14 Οκτωβρίου 2012

 “Γενηθήτω θέλημα σου ως εν ουρανού και επί της γης” (Μτ. 6, 10)

 Από όλα τα αιτήματα τούτο  φαίνεται να είναι το απλούστερο και πλέον κατανοητό. Πράγματι, αν κάποιος πιστεύει στο Θεό, θα θεωρούσε κανείς ότι υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού και το αποδέχεται, ότι επιθυμεί να γίνεται  αποδεχτό γύρο του παντού, στη γη, όπως υποθετικά είναι στον ουρανό. Στην πράξη  όμως είναι το πιό δύσκολο αίτημα.

Θα πρέπει να πω ότι ακριβώς αυτό το αίτημα, γενηθήτω θέλημα Σου, είναι το έσχατο μέτρο της πιστής, το ζύγι με το οποίο κάποιος μπορεί να διακρίνει στον αυτόν του πρώτα απ’ όλα, τη βαθιά από την επιπόλαια πιστή τη βαθιά θρησκευτικότητα, από μια εσφαλμένη μορφή της . Γιατί; Επειδή, βεβαία, ο πιο φλογερός πιστός πολύ συχνά, αν όχι πάντα , επιθυμεί, προσδοκά  και ζητάει από τον Θεό που ισχυρίζεστε ότι πιστεύει να του εκπληρώνει ακριβώς το δικό του θέλημα και όχι το θέλημα του Θεού. Η καλύτερη απόδειξη γι’ αυτό είναι το ίδιο το Ευαγγέλιο, η περιγραφή της ζωής του Χριστού.

 Από την αρχή δεν ακλουθούν  ανώνυμα πλήθη ανθρώπων;  Και δεν τον αμοληθούν γιατί εκπληρώνει το δικό τους θέλημα; Θεραπεύει, βοηθάει, παρηγορεί… Παρ’ όλα αυτά, μόλις αρχίζει και μιλάει για το ουσιώδες, για το γεγονός ότι κανείς πρέπει να αρνηθεί τον εαυτό του αν θέλει να τον ακολουθήσει, για την ανάγκη να αγαπάει τους εχθρούς  του και να θυσιάσει τη ζωή του για τους αδελφούς του, μόλις η διδαχή Του γίνει δύσκολη, υψηλή, κλήση για θυσία, ζήτηση για το αδύνατο, με άλλα λόγια μόλις ο Χριστός αρχίσει και διδάσκει τι είναι το θέλημα του Θεού, οι άνθρωποι  αμέσως Τον εγκαταλείπουν και, επιπλέον, στρέφονται εναντιο Του με θυμό και μίσος. Αυτές οι τρομαχτικές  κραυγές  του όχλου στο σταυρό, «σταύροσων, σταύροσων αυτόν» (Λκ. 23,21), δεν προκύπτουν γιατί ο Χριστός δεν εκπλήρωσε το θέλημα του λαού;

Εκείνοι ήθελαν μόνο βοήθεια και γιατρειά, ενώ Αυτός μιλούσε για αγάπη και συγχωρητικότητα. ‘Ήθελαν να τους ελευθερώσει από τους εχθρούς τους και να τους χαρίσει τη νίκη εναντίον τους, ενώ Αυτός  μιλούσε για τη βασιλεία του Θεού. Ήθελαν να τηρεί της παραδόσεις  και τα έθιμα τους, ενώ Αυτός τα αψήφησε, τρώγοντας και πίνοντας  μαζί με τελώνες, αμαρτωλούς και πόρνες. Η ρίζα και η αιτία της προδοσίας του Ιούδα δεν έγκειται ακριβός σ’ αυτή την απογοήτευση από τον Χριστό; Ο Ιούδας λογάριαζε πως ο Χρίστος θα εκπλήρωνε το θέλημα του, μα ο Χριστός θεληματικά παρέδωσε τον εαυτό Του στην καταδίκη και το θάνατο.

Όλα αυτά περιγράφονται στα Ευαγγέλια . Και κατά συνέπεια στις δυο χιλιετίες  του χριστιανισμό που ακλούθησαν, δεν είμαστε μάρτυρες του ίδιου δράματος;  Τι επιθυμούμε όλοι μαζί και ο καθένας  προσωπικά από τον Χριστό;  Ας το παραδεχτούμε:  την εκπλήρωση το θελήματός μας  Θέλουμε  ο Θεός να μας εξασφάλιση την χαρά μας. Θέλουμε να νικήσει τους εχθρούς μας. Θέλουμε να πραγματώσει τα όνειρά μας και να μας θεώρει ευγενείς και κάλους.

 Και όταν ο Θεός παραλείπει να κάνει το θέλημά μας είμαστε απογοητευμένοι και αναστατωμένοι, και έτοιμοι  ξανά και ξανά  να Τον εγκαταλείψουμε και να Τον αρνηθούμε.

π. Αλεξάντερ Σμέμαν

«Πάτερ ημών» σ. 33-35

(Εκδόσεις Μαΐστρος)

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ