11 Μαΐου 2014 - «Kύριε, άνθρωπον ουκ έχω» - η πιο βαθιά εμπειρία μιας ασθένειας

11 Μαΐου 2014
Κυριακή του Παραλύτου

«Kύριε, άνθρωπον ουκ έχω» - η πιο βαθιά εμπειρία μιας ασθένειας

Μια ασθένεια είναι ένα ξένο βασίλειο, μια μη αναγνωρίσιμη γειτονιά. Ίσως θα προτιμούσαμε να μείνουμε σπίτι αλλά, αργά ή γρήγορα, ο καθένας μας θα υποχρεωθεί, έστω για λίγο, να περάσει ώρα σ’ αυτό το μέρος…. Αν μια αρρώστια είναι σαν να πηγαίνεις σε μια διαφορετική και δύσκολη χώρα, τότε η εμπειρία να είσαι άρρωστος –η εμπειρία να περνάς μέσα σ’ αυτή τη χώρα– μπορεί να παρομοιαστεί σαν ένα ταξίδι. Είναι ένα παράξενο ταξίδι γιατί ο άρρωστος δεν λαμβάνει μια πρόσκληση για να ταξιδέψει, αλλά ξαφνικά και ακούσια μεταφέρεται εκεί. Ο δε άρρωστος αναρωτιέται με αυξημένο άγχος: Τι πρέπει να κάνω; Τι πρέπει να σκεφθώ; Για πόσο καιρό θα πρέπει να παραμείνω εδώ; Σε ποιον να μιλήσω; Γιατί είμαι εδώ; Πού να πάω μετά;

Η ασθένεια τον φέρνει σε επαφή με μια πρωτογενή αθωότητα που είναι επικίνδυνη κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Υπάρχουν πολλοί φανεροί κίνδυνοι. Ορισμένοι είναι οφθαλμοφανείς. Ο θάνατος παραμονεύει πάντα στο δάσος. Παρόλο που ελπίζει κανείς για το καλύτερο, το τέλος του ταξιδιού είναι από τη φύση του αμφίβολο. Όμως, οι άρρωστοι πολλές φορές απορούν αν έχει νόημα να εστιάσουν στην ασθένειά τους, αφού είναι ένα απλό πέρασμα. Δεν θα μείνουν εδώ˙ είναι επισκέπτες που προχωρούν με ένα εισιτήριο επιστροφής στο χέρι…

Μια ασθένεια είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια διάγνωση που είτε θεραπεύεται είτε δεν θεραπεύεται. Μια αρρώστια φέρνει μια συγκεκριμένη αποξένωση. Η απόσταση που έχει ένας άρρωστος από τους άλλους είναι η πιο βαθιά εμπειρία μιας ασθένειας και, αυτή η αίσθηση ότι είσαι κάποιος άλλος -ότι είσαι μόνος-, είναι το πιο σύνηθες συναίσθημα κατά την ασθένεια από όλα τα άλλα συναισθήματα. Είναι το πιο επικίνδυνο και ανησυχητικό. Παρόλα ταύτα, η μοναξιά μπορεί να μετριασθεί.

Michael Stein, M.D.
από το βιβλίου του
The Lonely Patient – how we experience illness
Harper-Perennial, New York, 2008, p.10-11

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ