10 Απριλίου 2016 - Η χαρά και η θλίψη της συγχώρησης

10 Απριλίου 2016

Η χαρά και η θλίψη της συγχώρησης

Όταν κάποιος συγχωρεί ή συγχωρείται και μετά νιώθει μόνο «ξαλάφρωμα» από τις ενοχές του ή δικαίωση από τις πράξεις του, αυτό που ουσιαστικά νιώθει είναι μια επιβεβαίωση της ναρκισσιστικής του ύπαρξης. Στην πραγματικότητα, η συγχώρησή του δεν περιέχει αληθινή αγάπη για τον Άλλον.

Όταν κανείς συγχωρεί ή συγχωρείται αληθινά, κατέχεται από χαρά και γαλήνη, επειδή αφήνει τον Άλλον να συνυπάρξει μαζί του˙ χαρά γιατί, όπου είναι δύο ή τρεις συναγμένοι στο όνομα του Ιησού, εκεί, στο μέσο αυτών βρίσκεται και Εκείνος (Ματθ. 18:20).  Συγχρόνως όμως, αυτός που χαίρεται, θλίβεται. Θλίβεται διότι, ενώ θέλει και αφήνει τον Άλλον να συνυπάρξει μαζί του, αναγνωρίζει και την δυσκολία που έχει να αποδεχθεί τις ελλείψεις, τα ελαττώματα και τις αδυναμίες του συνανθρώπου του και να τον αφήσει να συνυπάρχει μαζί του εν ελευθερία και αγάπη.

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ