8 Δεκεμβρίου 2013 - Η Ησυχία, η Ελευθερία και η Αντιπαλότητα στην Εξομολόγηση

8 Δεκεμβρίου 2013

Η Ησυχία, η Ελευθερία και η Αντιπαλότητα στην Εξομολόγηση

Ο Όσιος Πορφύριος έγραψε:

«Εξομολογώ πάνω από πενήντα χρόνια. Άφηνα τον εξομολογούμενο να πει ό, τι ήθελε επί πολλή ώρα και στο τέλος έλεγα κι εγώ κάτι. Την ώρα που εκείνος έλεγε πολλά και όχι μόνο προσωπικά του, εγώ «έβλεπα» τι ψυχή είναι αυτή. Απ’ όλη του τη στάση καταλάβαινα την κατάστασή του και στο τέλος του έλεγα κάτι, για να τον ωφελήσω. Κι εκείνα ακόμη που δεν ήταν προσωπικά του, είχαν κι αυτά κάποια σχέση μ’ εκείνον, με την ψυχική του υπόσταση. Κι όλοι μ’ αγαπούσαν, επειδή δεν τους μιλούσα και λέγανε ελεύθερα ο’ τι θέλανε. Κι αν ερχόταν και κανείς που δεν είχε σχέση με την θρησκεία ή μού έλεγε κανένα παράπτωμα λίγο πιο σοβαρό, δεν του τόνιζα πολύ αυτό το πράγμα. Όταν κάνεις τον άνθρωπο να το αισθανθεί πολύ το παράπτωμα, του έρχεται μια αντίδραση, για να μην μπορεί να το κόψει μετά. Κι’ έλεγα στο τέλος της εξομολογήσεως κάτι σχετικό με το σοβαρό παράπτωμά του, για το οποίο κι’ αυτός είχε πιέσει τον εαυτό του να το πει. Έτσι κι εγώ δεν αδιαφορούσα τελείως, αλλ’ ούτε και το τόνιζα. Ανάλογα. Μπορεί και ν’ αδιαφορούσα.

Και στο τέλος έλεγα:

“Παιδί μου, όλα αυτά που είπες, όλα τα συγχώρεσε ο Κύριος. Έ, πρόσεχε εις το εξής, προσεύχου κιόλας έτσι να σ’ ενισχύσει ο Κύριος κι έπειτα από τόσες μέρες να πάς να μεταλάβεις”, χωρίς να τονίσω αυτό το συγκεκριμένο [παράπτωμα]. Έχει μεγάλη αξία αυτό. Άλλωστε δεν ευθύνεται μονάχα αυτός ο άνθρωπος για το λάθος του.»

Από το βιβλίο:

«Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου - Βίος και Λόγοι», Εκδόσεις «Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής-Χρυσοπηγής Χανίων», 2003, σ. 127-128

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ