ΠΑΣΧΑ 2022 - Ἡ ἀκτίνα τοῦ φωτός πού διαπερνᾶ τό σκοτάδι

ΠΑΣΧΑ 2022

Ἡ ἀκτίνα τοῦ φωτός πού διαπερνᾶ τό σκοτάδι

«Αὕτη ἡ κλητή καί ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν Σαββάτων, ἡ βασιλίς καί κυρία, ἑορτή ἑορτῶν καί πανήγυρις ἐστί πανηγύρεων...»

«Πάσχα ἱερὸν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται». Λαμπροφόρος καί κοσμοχαρμόσυνος ἀνέτειλε ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως καί ἐμεῖς, ὁ Ὀρθόδοξος λαός, πανηγυρίζουμε ἑόρτια «ἐν Ἐκκλησίᾳ μεγάλῃ» καί ἐξαγγέλουμε τά νικητήρια, ἐκφράζοντες τήν διαχρονική αὐτοσυνειδησία τῆς πίστεως. Οἱ καμπάνες τῶν Ναῶν μας διακηρύσσουν μέσα στήν ἀνοιξιάτικη νύκτα τό γεγονός ὅτι «ἀνέστη ὁ Κύριος». Ὁ νικηφόρος παιᾶνας «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας...» ἀντηχεῖ στίς καρδιές μας καὶ ἀνεβαίνει χαιρετισμὸς χαρᾶς, ἐλπίδας καὶ εἰρήνης στὰ χείλη μας.  

Ὅμως, οἱ ταραχές καί οἱ πόλεμοι πού συγκλονίζουν τή σημερινή ἀνθρωπότητα, σέ ὅλα τά ἐπίπεδα τῆς ζωῆς, προκαλοῦν τήν ὀξύμωρη ἐντύπωση ὅτι, στήν πραγματικότητα, ζοῦμε μιά συνεχόμενη Μεγάλη Παρασκευή. Στά μέσα ἐνημερώσεως διαρκῶς προβάλλονται ἀπάνθρωπα γεγονότα, ἀνεπανόρθωτες καταστροφές, φόνοι καί διάφορα εἴδη συρροῆς ἐγκλημάτων. Σέ κοινωνικό ἐπίπεδο, ὁ κόσμος φαίνεται νά χωρίζεται σέ διάφορες παρατάξεις πού ἐκφράζουν ἀκραῖες καί ἀντιμαχόμενες ἀπόψεις, ἐνῶ, σέ οἰκογενειακό καί προσωπικό ἐπίπεδο, βιώνεται μιά ἔνταση πού ἐκφράζεται μέ τρόπους πού ὑπονομεύουν τήν ἐμπιστοσύνη, τήν ἐπικοινωνία καί τήν ἑνότητα μεταξύ τῶν συνανθρώπων. Ὅλη αὐτή ἡ κατάσταση δημιουργεῖ τήν ἀπορία περί τῆς σημασίας τοῦ ἑορτασμοῦ αὐτῆς τῆς λαμπρῆς πανηγύρεως. Ἀκούγοντας τό χαρμόσυνο μήνυμα τῆς νίκης κατά τοῦ θανάτου, τῆς αἰώνιας ζωῆς, τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης, διερωτᾶται κανείς πῶς μπορεῖ αὐτό τό μήνυμα νά εἰσχωρήσει στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, ὥστε νά ἀλλάξει καί νά γαληνεύσει ὁ κόσμος. Γιά νά λύσουμε αὐτή τήν ἀπορία, πρέπει πρῶτα νά ἀνατρέξουμε στόν Σταυρό, καί μετά νά πορευθοῦμε, μαζί μέ τίς μυροφόρες γυναῖκες, στόν Τάφο τοῦ Κυρίου. 

Ἡ δυσκολία νά κατανοήσουμε καί νά βιώσουμε τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως σχετίζεται μέ τόν λανθασμένο τρόπο πού βιώνουμε τή Σταύρωση. Συνήθως βιώνουμε τή Σταύρωση σάν ἕνα μελοδραματικό γεγονός, παραμένοντας θεατές μιᾶς τραγωδίας, μέ τόν ἴδιο τρόπο πού βλέπουμε ἀπό ἀπόσταση τά λυπηρά γεγονότα πού προβάλλονται καθημερινά στίς ὀθόνες μας. Ἐπιπλέον, ταυτίζουμε τά πάθη τοῦ  Ἐσταυρωμένου Ἰησοῦ μέ τίς ἀτομικές μας δυσκολίες, ἀγνοώντας τή σημασία πού ἔχει ἡ θυσιαστική ἀγάπη Του καί λυτρωτική Του ἐνέργεια γιά ὁλάκερη τήν κτίση. Ἔτσι, ὁ Σταυρός γίνεται τό σύμβολο μιᾶς ἀτομικῆς προσπάθειας, μιᾶς ἰδεολογίας ἤ ἑνός κινήματος πού μάχεται γιά ἕνα κοινωνικό «δίκαιο» ἤ μιά ἀτομική δικαίωση πού δέν σχετίζεται μέ τή δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ. 

Πράγματι, ὁ Σταυρός εἶναι τό σύμβολο τῆς ταπείνωσης, τοῦ πόνου, τῆς μοναξιᾶς καί τῆς ἀδικίας, ἀλλά εἶναι καί ἡ ἔσχατη ἔνδειξη τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ, μιᾶς δικαιοσύνης πού βασίζεται στό ἔλεός Του, στή θέλησή Του νά ἀποκαταστήσει τόν κόσμο στήν ἀρχέγονη κατάστασή του, ὥστε ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα νά βιώνει μιά ζωντανή σχέση μέ τόν Τριαδικό Θεό. Γι᾿ αὐτό, ὁ Σταυρός εἶναι καί τό σημεῖο τῆς Ἀνάστασης, τῆς συμφιλίωσης καί τῆς ἑνότητας τῶν πάντων.   

Τό τραγικό γεγονός τῆς Σταύρωσης εἶναι ὅτι ὁ Χριστός ὑπέφερε στόν Σταυρό ἐπειδή ὁ κόσμος δέν τόν δέχθηκε. Δέν ἀναγνώρισε τή θεϊκή Του φιλανθρωπία καί δέν θέλησε νά συμφιλιωθεῖ καί νά ἑνωθεῖ γύρω ἀπό τή δική Του ἀγάπη. Τότε, τό σκοτάδι σκέπασε ὅλη τή γῆ. Ὅταν ὑποφέρουμε καί ζοῦμε τραγικά γεγονότα, ὅπως αὐτά πού ζοῦμε σήμερα,  φανερώνεται  ἡ σκοτεινή πραγματικότητα τῆς ἀνθρωπότητας, ὅτι ὁ κόσμος συνεχίζει νά ἐναντιώνεται στήν ἀποκαταστατική δικαιοσύνη τοῦ Σταυροῦ˙ ὅτι ἀρνεῖται νά συμφιλιωθεῖ καί νά ἑνωθεῖ γύρω ἀπό τόν Θεό.  Διαρκῶς σταυρώνουμε τόν Χριστό καί προσπαθοῦμε νά θανατώσουμε τή Ζωή τοῦ κόσμου, ἀλλά ὁ Ζωοδότης  δέν μπορεῖ νά περιορίσει καί νά τερματίσει τήν ἀγάπη Του γιά τόν κόσμο. Διαρκῶς θυσιάζεται, γιά νά μᾶς φανερώσει τήν ἀγάπη Του. Στόν Σταυρό, ἁπλώνει τά χέρια Του πλατιά καί μᾶς καλεῖ νά Τόν συναντήσουμε. Κατεβαίνει στόν ἀτομικό μας Ἅδη, ὅπου σκύβει νά μᾶς σηκώσει ἀπό τόν τάφο τῆς κενῆς μας καθημερινότητας καί, μετά, μᾶς ἀνασταίνει σέ μιά νέα ζωή, ὥστε νά ζήσουμε ἑνωμένοι καί πεπληρωμένοι  στήν ἀγάπη τοῦ Πατρός καί στήν Αἰώνιά Του Βασιλεία.  

Τό βράδυ τῆς Ἀναστάσεως, βλέπουμε τίς μυροφόρες νά πορεύονται μέσα στό σκοτάδι πρός τόν τάφο τοῦ Ἰησοῦ γιά νά «συναντήσουν» τό νεκρό Του σῶμα. Θεωρώντας ὅτι ὁ ἀγαπημένος τους ἦταν θῦμα μιᾶς τραγικῆς ἀδικίας, φέρουν μαζί τους ἀρώματα γιά νά καλύψουν τήν ἀσχήμια τοῦ θανάτου καί νά τιμήσουν τό σῶμα Του, ὥστε νά εἶναι ἕτοιμο γιά νά παραδοθεῖ στή φθορά τοῦ θανάτου, ἀλλά ἡ προσπάθειά τους πέφτει στό κενό. Ἐκεῖ, ὁ Ἄγγελος τούς μηνύει ὅτι δέν πρέπει νά ἀναζητήσουν τόν Κύριο «μετά τῶν νεκρῶν» μέ μάταιες τυπολατρικές πράξεις. Ἀνέστη  Χριστός! Πρέπει νά τρέξουν γιά νά Τόν συναντήσουν, ἀλλά πρῶτα πρέπει νά ἑνωθοῦν μέ τούς μαθητές Του καί νά πᾶνε μαζί σέ ἕναν ἄλλο τόπο. «Ἐκεῖ αὐτόν ὄψεσθε», θά ἀκούσουν.

Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ.

Τό σκοτάδι τῶν τραγικῶν γεγονότων πού βιώνουμε σήμερα, τό διαπερνᾶ τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως. «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί ἡ γῆ, καί τά καταχθόνια». Ὅλη ἡ κτίση ἀποκαθίσταται ἐκ νέου. «Τά ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδού γέγονεν καινά τά πάντα».  Τό φῶς τοῦ Χριστοῦ φωτίζει τό σκοτάδι τοῦ κόσμου καί δίνει μιά ἄλλη διάσταση στή ζωή. Ὁ Ἀναστημένος Χριστός ἔρχεται ὡς νικητής τῆς ἔχθρας καί τῆς ἀντιπαλότητας. Ἔρχεται γιά νά μᾶς συναντήσει, ὥστε νά γίνουμε κοινωνοί τῆς Θείας Φύσεως. Ζητάει νά ἀλλάξουμε τόν τρόπο πού ζοῦμε˙ νά ἀφήσουμε πίσω μας τίς νεκρές πράξεις, πού μόνο θλίψη φέρουν˙ νά Τοῦ ἐπιτρέψουμε νά μᾶς ἀναστήσει˙ νά μᾶς χαρίσει τήν εἰρήνη πού παρέχει˙ νά μᾶς ντύσει μέ τό φωτεινό ἔνδυμα τῆς Ἀναστάσεως˙ νά συμβιώσουμε μαζί Του στήν καινή του Βασιλεία. Στή συνέχεια, θά μᾶς ἀναθέσει τή «διακονία τῆς καταλλαγῆς», τό νά ἀναγγείλουμε τό γεγονός τῆς συμφιλίωσης σέ ὅλο τόν κόσμο.  Τότε, τά γεγονότα τοῦ κόσμου τούτου δέν θά δεσπόζουν στήν καρδιά μας, ἀλλά θά δεσπόζει τό Φῶς τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.   

Χριστός ἀνέστη, ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ.

Εὐχόμαστε τοῦτο τό φῶς, τό ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως νὰ λάμψει στίς  καρδιές μας, νά κατακλύσει τήν οἰκουμένη καί νά διαλύσει κάθε σκοτάδι πού ταλαιπωρεῖ τή σύγχρονη ἀνθρωπότητα. Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα, πλήρη ἀναστασίμου φωτός καί πασχάλιας χαρᾶς.

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†Ο ΡΟΔΟΥ  ΚΥΡΙΛΛΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ