7 Ιουνίου 2015 - Η ποιμαντική σχέση και η ιερότητα ανθρώπου

7 Ιουνίου 2015

Η ποιμαντική σχέση και η ιερότητα ανθρώπου

«Μια ποιμαντική σχέση δεν είναι απλώς μια υποστηρικτική σχέση, όπου ο πάσχοντας μπορεί να βρει ένα σωσίβιο βοήθειας στις δύσκολες στιγμές της ζωής του ή να συμβάλει, ώστε να εξορκίσει  τον διάβολο ή τον έσχατο εχθρό, που είναι ο θάνατος,  εκτελώντας  ορισμένες υποχρεωτικές, θρησκευτικές τελετουργίες. Ούτε είναι μια σχέση μέσα στην οποία ωραιοποιείται η ζωή και ο θάνατος με μια αυτο-κεντρική  πνευματικότητα ή διάφορα ψυχολογικά τεχνάσματα, ώστε να εξαλειφθούν οι ανησυχίες περί θανάτου και να καταπραϋνθεί ο πόνος της απώλειας.

Αυτό που καθορίζει την ποιμαντική σχέση σημαντική είναι ότι ο ιερέας καθιστά και επιβεβαιώνει την ιερότητα του πάσχοντα – ότι η φύση του ανθρώπου έχει μια ιερατική διάσταση, η οποία, αποκαθίσταται και πληρώνεται «εν τω Χριστώ»˙ ότι είναι σκεύος που περιέχει τον θησαυρό του Αγ. Πνεύματος, φορέας και δοχείο της Θείας Χάριτος, ένας θησαυρός που δεν θα χαθεί, παρ’ όλες τις κακουχίες, τις πιέσεις, τις δυσκολίες και αλλοιώσεις που μπορεί να υποστεί.

Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για τον καρκινοπαθή o οποίος νιώθει κυριολεκτικά ότι το σώμα του λιώνει  με την πορεία της ασθένειας ή την επιθετική θεραπεία της. Αισθάνεται ότι απειλείται η αξιοπρέπειά του και η  αυθεντία της ανθρώπινής του ύπαρξης. Έτσι, η  επιβεβαίωση του ιερέα ότι ο άνθρωπος, εν όψει των δυσκολιών του,  παραμένει σημαντικός ως εικόνα του Θεού και δοχείο του Αγ. Πνεύματος, είναι απαραίτητο για τον πάσχοντα και για όλους που βρίσκονται γύρω του.»

Απόσπασμα από την ομιλία του π. Σταύρου Κοφινά που θα εκφωνηθεί στο Συνέδριο «Τέλος της ζωής στον καρκίνο: Η ανατριχίλα των συνόρων» που θα πραγματοποιηθεί στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης από τις 18 έως τις 21 Ιουνίου 2015.

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ