6 Μαρτίου 2017 - Ίαση δια της μετανοίας και της συγχώρησης

6 Μαρτίου 2017

Ίαση δια της μετανοίας και της συγχώρησης

Στη ζωή της Εκκλησίας, η υγεία συσχετίζεται με τη μετάνοια, ιδιαίτερα στα μυστήρια της Ιεράς Εξομολογήσεως και του Αγίου Ευχελαίου. Δυστυχώς, στις περισσότερες περιπτώσεις πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν αυτά τα Μυστήρια για να κατευνάσουν έναν οργισμένο Θεό που είναι αυστηρός-τιμωρός, ελπίζοντας ότι αυτός θα τους απαλλάξει από την κατάρα της ασθένειάς τους. Έτσι, δεν θα υποβληθούν ποτέ σε καμία αυτοαξιολόγηση, ώστε να αναλάβουν την ευθύνη για την κατάσταση της υγείας τους. Αυτός ο  λαθεμένος τρόπος που χρησιμοποιούνται τα μυστήρια υποθάλπει αυταπάτες και δυσαρέσκεια που εμποδίζουν τη διαδικασία της ίασης.

Η αληθινή μετάνοια πηγάζει από έναν εσωτερικό πόνο που υπάρχει στο βάθος της ανθρώπινης ψυχής και που, αρκετές φορές εκδηλώνεται δια της ασθένειας. Είναι ο πόνος που μας φέρνει αντιμέτωπους με τις αλήθειες και τις πραγματικότητες της ύπαρξής μας και των διαπροσωπικών μας σχέσεων. Είναι ο πόνος που μας καλεί να συμφιλιωθούμε με αυτές τις πραγματικότητες και τους ανθρώπους στη ζωή μας.

Γι΄ αυτό, η μετάνοια δεν μπορεί να διαχωριστεί από τη συγχώρηση. Για να συγχωρέσουμε, πρέπει να συμφιλιωθούμε με το γεγονός ότι δεν λάβαμε την αγάπη  και στοργή που θέλαμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας˙ να αποδεχθούμε τις ανεπάρκειές μας· να εκφράσουμε αγάπη και να δεχθούμε τον συνάνθρωπό μας˙ να γνωρίσουμε τον θυμό και την αγανάκτηση που υποδαυλίζουν το μέσα μας, που στρέφονται  εναντίον μας, αλλά και απέναντι στους άλλους. Όταν όλα αυτά τα αρνητικά στοιχεία λιμνάζουν στον εαυτό μας, ο εαυτός μας φορτώνεται με ένα αρνητικό στρες και ένταση πού, όπως αποδεικνύεται από σύγχρονες ιατρικές μελέτες, προκαλεί ασθένειες και εμποδίζει την ίαση.

Όταν συγχωρούμε, αναλαμβάνουμε την ευθύνη των πράξεών μας, αποδεχόμαστε ότι είμαστε φθαρτοί και ότι δεν είμαστε παντοδύναμοι. Γνωρίζουμε επίσης ότι και ο συνάνθρωπός μας είναι εξίσου φθαρτός και, σε ένα μεγάλο ποσοστό,  αδύναμος να αλλάξει τη ζωή του. Όσο ξεπεράσουμε τον θυμό και αποβάλλουμε την πίκρα μας, τόσο θα επιτρέψουμε να εδρεύει μέσα μας η συμπόνια και η αγάπη που θα θεραπεύσει τις πληγές των καρδιών μας. Όσο γινόμαστε συμπονετικοί  και οικτίρμονες, θα υπερβούμε τον πόνο μας και θα δούμε τον πόνο του συνανθρώπου μας˙ θα γίνουμε μέτοχοι των παθημάτων του και των παθημάτων όλου του κόσμου. Ακόμη περισσότερο, θα μετέχουμε στην σταυρική αγάπη του Ιησού Χριστού, στην μακρόθυμη αγάπη που έχει για όλη την οικουμένη.

Έτσι, το κυριότερο στοιχείο στη διαδικασία της ίασης δεν είναι μόνο η μετάνοια και η συγχώρηση, αλλά η θέλησή μας να επιτρέψουμε να εισέλθει η ευσπλαχνία στην τραυματισμένη από πόνο καρδιά μας˙ να αφήσουμε το φιλεύσπλαχνο έλεος του Θεού να κυριεύσει στη ζωή μας και να είμαστε μάρτυρες της δικής του φιλανθρωπίας.

+CK

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ