3 Νοεμβρίου 2013 - «Μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται»

3 Νοεμβρίου 2013

«Μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται»

«Μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ οἱ ἐκεῖθεν πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν.»  (Λουκά 16, 26)

Γιατί υπάρχει τόσο χάσμα μεταξύ μας;

Μήπως έχουμε λησμονήσει τους τρόπους να καλλιεργούμε θετικές και ουσιαστικές σχέσεις και ξεχνούμε τις έννοιες των λέξεων που χρησιμοποιούμε όταν υποτίθεται πως επικοινωνούμε  μεταξύ μας;

Μήπως δεν έχουμε πια την ικανότητα να εντοπίζουμε και να εκφράζουμε στους άλλους τα πολλά, ποικίλα και, πολλές φορές, αντικρουόμενα  συναισθήματα και τις βαθιές αγωνίες μας και έτσι, λέμε κάτι, αισθανόμαστε κάτι άλλο και τελικά θέλουμε κάτι εξ ολοκλήρου διαφορετικό; 

Μήπως είμαστε ανεπαρκείς να εκφράζουμε και να δεχόμαστε αγάπη, ακόμη και την χάρη του Θεού, και να καλλιεργούμε μια στοιχειώδη σχέση εμπιστοσύνης μαζί Του, αλλά και μεταξύ μας; 

Μήπως η διαφορετικότητα του άλλου απειλεί τον ανασφαλή και οχυρωμένο ναρκισσιστικό εαυτό μας και τα ατομικά μας συμφέροντα, και εξαιτίας αυτού, δεν δεχόμαστε τον συνάνθρωπό μας ως πρόσωπο μέσα από την αποδοχή και την συγχώρηση;

Μήπως όλα αυτά είναι η αιτία της κατάρρευσης της κοινωνίας που βιώνουμε σήμερα αλλά και της έλλειψης της εκκλησιαστικής κοινότητας γύρω μας; Μήπως όλα αυτά συμβάλλουν στο προσωπικό, κοινωνικό και πολιτισμικό χάος που επικρατεί στις μέρες μας;     

Πάντως, ένα είναι σαφές. Εάν δεν αποκατασταθούν, έστω και εν μέρει, αυτές οι ελλείψεις και δεν ξεπεράσουμε τις βασικές μας ανασφάλειες, δεν θα γεφυρωθεί το χάσμα που υπάρχει μέσα μας, μεταξύ μας και με τον Θεό.

+ΣΚΚ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ