12 Ιανουαρίου 2014 - Η συγκατάβαση του Χριστού και η δική μας κλήση

12 Ιανουαρίου 2014

Η συγκατάβαση του Χριστού και η δική μας κλήση

Τα Θεοφάνεια, ακούσαμε: «Σήμερον ὁ Προφήτης καὶ Πρόδρομος τῷ Δεσπότῃ προσέρχεται, ἀλλὰ τρόμῳ παρίσταται, ὁρῶν Θεοῦ πρὸς ἡμᾶς συγκατάβασιν.» 

Συγκατάβαση σημαίνει επιείκεια, ανεκτικότητα, πραότητα, ανεξικακία και καταδεκτικότητα, και ο Χριστός, ως ο Μέγας Αρχιερέας, μας καλεί να συμμετάσχουμε στη δική Του συγκατάβαση, στη δική Του Σταύρωση και Ανάσταση, στη δική Του φιλανθρωπία και στη δική Του ιερωσύνη.  

Έτσι, ο Απ. Παύλος δέχτηκε το κάλεσμα του Χριστού και, ακολουθώντας Αυτόν, ανέλαβε το ιερατικό και αποστολικό χάρισμα. Μας λέει ότι «ἐγενόμην τοῖς ἀσθενέσιν ὡς ἀσθενής, ἵνα τοὺς ἀσθενεῖς κερδήσω, τοῖς πᾶσι γέγονα τὰ πάντα, ἵνα πάντως τινὰς σώσω. Τοῦτο δὲ ποιῶ διὰ τὸ Εὐαγγέλιον, ἵνα συγκοινωνὸς αὐτοῦ γένωμαι.» (Α΄ Κορινθίους 9:22-23)

Η μεγάλη μας ευθύνη ως χριστιανών είναι να συμμετάσχουμε στη δική Του ιερωσύνη και να γίνουμε απόστολοι ώστε να φωτισθεί ο κόσμος με τη χάρη του Θεού. Δυστυχώς σήμερα, όπως τονίζει  ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας,  «αυξάνεται ο αριθμός των φορέων μιας “εικονικής ιερωσύνης” η οποία θέλει περισσότερον να “φαίνεται” παρά να “είναι”. Πρόκειται διά μίαν ιερωσύνην των τύπων, των λαμπερών αμφίων, της κοινωνικότητας, της αδαπάνου ευλαβείας των καθαρών ή του πολυπράγμονος ακτιβισμού.» 

Συνεχίζει ο Πατριάρχης λέγοντας ότι «η αλήθεια της ιερωσύνης, όμως, είναι ο Σταυρός και η Ανάστασις. Είναι η Θεία Χάρις, η οποία μας απελευθερώνει από τον εαυτόν μας, διά να συναντήσουμε τον αδελφόν.» Αυτός που συμμετέχει στην ιερωσύνη του Χριστού και συνάμα στη δική Του συγκατάβαση είναι αυτός που είναι «πάντοτε αγαπητικός, φλεγόμενος, ευαισθησίαν γεμάτος και τρυφερότητα διά το “μέγα τραύμα” και το “μέγα θαύμα”, τον άνθρωπον. Δεν είναι ποτέ νωθρός, ράθυμος, κατηφής ή απαισιόδοξος.»

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ