1 Φεβρουαρίου 2015 - Ταπεινοφροσύνη και αυτοεκτίμηση

1 Φεβρουαρίου 2015

Ταπεινοφροσύνη και αυτοεκτίμηση

Στην εποχή που ζούμε είναι ξεπερασμένο και σχεδόν καταπιεστικό να μιλήσει κανείς για την ταπεινοφροσύνη ως απαραίτητο στοιχείο ενός ανθρώπου που είναι δημιουργικός και που καλλιεργεί διαπροσωπικές σχέσεις. Αντίθετα, οι «ειδικοί» υποστηρίζουν ότι πρέπει να αποκτήσει κανείς αυτοεκτίμηση και να νιώθει «καλά» με τον εαυτόν του. Λένε ακόμη ότι αυτή είναι βασική προϋπόθεση για να δημιουργήσει κανείς μια ώριμη σχέση. Ακολούθως, η αυτοεκτίμηση συνάπτεται και με την ατομική ελευθερία που ο καθένας πρέπει να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού. Η συνέπεια αυτής της αντίληψης είναι πως, στην προσπάθεια να καλλιεργήσει και να διαφυλάξει κάποιος μια καλή εικόνα του εαυτού του, ευτελίζει τις αξίες του, το μορφωτικό και πολιτιστικό του επίπεδο και μένει εφησυχασμένος, ζώντας σε μια μετριότητα. Έτσι, δεν χρειάζεται να αλλάξει τίποτα στην ζωή του και στις σχέσεις του. Μάλιστα, προβάλλει το σύνθημα «έτσι είμαι, αν σου αρέσει καλώς. Αν όχι, μπορείς να φύγεις!» Στην πραγματικότητα, στο φινάλε αυτή η στάση ζωής τον εκμηδενίζει και τον θανατώνει.

Το θέμα της αυτοεκτίμησης προκαλεί το ερώτημα ποιο είναι το μέτρο αυτής της εκτίμησης που ο καθένας επιδιώκει. Αν είναι ο ίδιος ο εαυτός του, τότε θα πέσει σε μεγάλη πλάνη. Αν είναι μόνο ο άλλος, θα πέσει σε απόγνωση και συνάμα θα κινδυνέψει να εξαφανισθεί ως πρόσωπο. Επιπλέον, φαίνεται ότι αυτή η φιλολογία περί αυτοεκτίμησης έχει δημιουργήσει μια σύγχυση τόσο στην ερμηνεία της σε σχέση με τις έννοιες του όρου «αυτοσεβασμός» όσο και πώς τελικά αυτοί οι δύο όροι σχετίζονται με την εκτίμηση και τον σεβασμό προς τον άλλον.

Η δε ταπεινοφροσύνη δεν μας αφήνει να εφησυχάζουμε σε καμία μετριότητα ούτε να μένουμε κλειδωμένοι μέσα σε μια λανθασμένη, ναρκισσιστική εικόνα του εαυτού μας. Στην πραγματικότητα, μάς φέρνει μπροστά στην αλήθεια του εαυτού μας, αποκαλύπτοντας τις θετικές και αρνητικές πλευρές της υπάρξεώς μας. Η πραγματική ταπεινοφροσύνη δεν ακυρώνει το πρόσωπο. Η ταπεινοφροσύνη δημιουργεί την δυνατότητα να είμαστε δημιουργικοί μέσα από αγαπητικές σχέσεις. Να είμαστε ευπροσήγοροι, καταδεκτικοί, αλλά και αποδεκτοί, επιτρέποντας στους άλλους να γίνουν ένα σημαντικό μέρος της ζωής μας. Μας παρακινεί να αγωνιζόμαστε να τερματίσουμε, προσβλέποντας στο βραβείο της ουράνιας πρόσκλησης του Θεού διά του Ιησού Χριστού (Φιλ. 3,14), να γίνουμε δηλαδή μέτοχοι της δικής του τέλειας αγάπης. Μόνο μέσα από αυτή την αγάπη θα αποκτήσουμε την απαραίτητη και αληθινή εκτίμηση και σεβασμό για τον εαυτό μας και για τους άλλους.

+CK

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ