12 Αυγούστου 2020 - «Ἀπορήσας ἐκ πάντων, ὀδυνηρῶς κράζω σοι»

12 Αυγούστου 2020  

«Ἀπορήσας ἐκ πάντων, ὀδυνηρῶς κράζω σοι»
«Απορώντας για τα πάντα, σε κράζω με οδύνη»[1]

Όταν απορούμε για τα γεγονότα και  τις καταστάσεις που δοκιμάζουν ολόκληρη την ύπαρξή μας, κράζουμε στον Θεό με αγωνία, ζητώντας την σωτηρία μας. Την ώρα εκείνη, πρέπει να ξέρουμε ότι, ολόκληρη η φύση συστενάζει και συνωδίνει μαζί μας. Όχι μόνο! Όταν δεν ξέρουμε ούτε τι ούτε πώς να προσευχηθούμε, το Άγιο Πνεύμα μεσιτεύει για μας στον Πατέρα με στεναγμούς και με τρόπο που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε και να εκφράσουμε με λέξεις, για την σωτηρία μας. Ο Θεός είναι καρδιογνώστης και γνωρίζει τις προθέσεις μας. Έτσι, το Άγιο Πνεύμα έρχεται βοηθός στις αδυναμίες μας, παρέχοντας ελπίδα με την παρουσία του. Μα αυτή είναι η ελπίδα μας και αναμένουμε με υπομονή και καρτερία για την μεσιτεία του. Ξέρουμε ότι ο Θεός κάνει τα πάντα, ώστε όλοι και όλα να συνδράμουν για το καλό, ώστε όλα τα παιδιά του Θεού να ελευθερωθούν από τον θάνατο και την φθορά. [2]

[1] Μέγας Παρακλητικός Κανών – Ωδή γ’

[2] (βλ. σχ., Προς Ρωμαίους 8, 19-30)

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ