Προσφωνης Ις Της Α. Θ. Παναγιοτητος Του Οικουμενικου Πατριαρχου Κ. Κ. Βαρθολομαιου Εις Ιατρικον Συνεδριον Καππαδοκιας

Προσφωνης Ις Της Α. Θ. Παναγιοτητος Του Οικουμενικου Πατριαρχου Κ. Κ. Βαρθολομαιου Εις Ιατρικον Συνεδριον Καππαδοκιας

ΕΙΣ ΙΑΤΡΙΚΟΝ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ
(30 Μαΐου 2009)

Π Ρ Ο Σ Φ Ω Ν Η Σ Ι Σ
ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ
ΕΙΣ ΙΑΤΡΙΚΟΝ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ
(30 Μαΐου 2009)
* * *

Ἐλλογιμώτατοι κυρίαι καὶ κύριοι σύνεδροι,

Ἡ ἀπόφασίς σας νὰ θέσετε ὑπὸ τὴν πνευματικὴν αἰγίδα καὶ εὐλογίαν τῆς σεβασμίας Μητρὸς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου τὸ ὑμέτερον «Α΄Διεθνὲς Συμπόσιον διὰ τὴν Προσωποποιημένην Ἰατρικήν -Ὑποχρεώσεις καὶ Προκλήσεις διὰ τὴν Πρωτοβάθμιον Περίθαλψιν Ὑγείας», ἡμᾶς μὲν πατρικῶς συγκινεῖ, σᾶς δὲ τιμᾷ ὅλως ἰδιαιτέρως. Καὶ τοῦτο, διότι ἡ εὐγενὴς αὕτη πρωτοβουλία σας μαρτυρεῖ ὅτι δὲν ἀντιλαμβάνεσθε τὸ ἔργον σας μονοδιάστατα, ἀλλ’ ἔχετε τὸν ὀφθαλμὸν ἐστραμμένον καὶ πρὸς τὰ ἄνω, πρὸς τὸν Πατέρα τῶν Φώτων, ὁ Ὁποῖος «ἔδωκεν ἀνθρώποις ἐπιστήμην ἐνδοξάζεσθαι ἐν τοῖς θαυμασίοις αὐτοῦ» (Σοφ. Σειρ. 38: 6), γνωρίζοντες ὅτι «παρὰ Ὑψίστου ἐστὶν ἴασις» (Σοφ. Σειρ. 38: 2) καὶ ὅτι Αὐτὸς «ἔκτισεν ὑμᾶς», διὰ τοῦτο καὶ ἀπαιτεῖ νὰ σᾶς σεβώμεθα, ἐντελλόμενος: «Τίμα ἰατρόν πρὸς τὰς χρείας αὐτοῦ τιμαῖς αὐτοῦ» (Σοφ. Σειρ. 38: 1) καὶ «ἰατρῷ δὸς τόπον, καὶ γὰρ αὐτὸν ἔκτισε Κύριος, καὶ μὴ ἀποστήτω σου» (Σοφ. Σειρ. 38: 12).
Ἀλλὰ καὶ καθ’ ἑαυτὸ τὸ γεγονὸς τῆς συγκλήσεως τοῦ Συμποσίου ἐδῶ εἰς τὴν Καππαδοκίαν, τὴν γενέτειραν τῶν μεγάλων Πᾳτέρων τῆς Ἐκκλησίας, τινὲς τῶν ὁποίων, εἰς τὰ πλαίσια τῆς ἀληθοῦς πανεπιστημοσύνης των, ἦσαν καὶ ἰατροί, δίδει ἄλλας διαστάσεις εἰς αὐτὸ καὶ ἄλλην χάριν. Καλῶς ἤλθετε, λοιπόν, φίλτατοι, ἐνταῦθα καὶ εἴθε αἱ εὐχαὶ πάντων τῶν Καππαδοκῶν Ἁγίων, καὶ μάλιστα τοῦ ἐπιχωρίου Νεοϊερομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Νεαπολίτου, νὰ σᾶς συνοδεύουν θερμόταται, ὄχι μόνον κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν ἐργασιῶν τοῦ παρόντος Συμποσίου καὶ τῆς ἐνταῦθα παραμονῆς σας, ἀλλὰ καὶ πάντοτε εἰς τὴν ζωήν σας καὶ ἰδιαιτέρως κατὰ τὴν ἐνάσκησιν τοῦ ὑψηλοῦ καὶ πολυευθύνου λειτουργήματός σας.
Ἐπιτραπείτω νὰ σημειώσωμεν τὸν ὅρον «Προσωποποιημένη Ἰατρική», ποὺ βλέπομεν εἰς τὸν τίτλον τοῦ Συμποσίου. Βεβαίως δὲν ἀγνοοῦμεν τὸ κοινῶς λεγόμενον ἀπὸ διαπρεπεῖς συναδέλφους σας ὅτι εἶναι δοκιμώτερον νὰ ὁμιλοῦμε περὶ ἀσθενῶν μᾶλλον παρὰ περὶ ἀσθενειῶν, ἀφοῦ κάθε ἄνθρωπος, καὶ κάθε ἀσθενὴς κατὰ συνέπειαν, εἶναι μία μοναδικὴ καὶ ἀνεπανάληπτος περίπτωσις, ἀκόμη καὶ εἰς τὴν ἀσθένειάν του, εἰς τὰ χαρακτηριστικά της, τὰς ἐκδηλώσεις της, τὴν συμπεριφορὰν καὶ τὴν ἐξέλιξίν της. Πολλοὶ ὁμιλοῦν περὶ «ἐξατομικευμένης» ἰατρικῆς. Ἀλλὰ τὸ «ἄτομον», ἀγαπητοί, εἶναι μία ἔννοια μηχανική. Ἕνας ἀριθμός κλεισμένος εἰς τὸν ἑαυτόν του. Ἀντιθέτως, τὸ «πρόσωπον» εἶναι κάτι πολὺ βαθύτερον καὶ ἱερώτερον. Ὑπερβαίνει τὸ ἄτομον καὶ ὑψοῦται εἰς «σχέσιν». Ἄλλωστε, ἡ ἐτυμολογικὴ ἀνάλυσις τῆς λέξεως πρόσωπον, πρὸς ὄψιν (!), δείχνει μίαν κίνησιν, μίαν πορείαν πρὸς τὸν ἄλλον! Τὸ πρόσωπον πορεύεται πρὸς τὸν «ἄλλον» μὲ ἄλφα μικρόν, δηλ. τὸν συνάνθρωπον, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸν «Ἄλλον», μὲ ἄλφα κεφαλαῖον, δηλ. τὸν Θεόν. Δι’ αὐτὸ καὶ μόνον κάποιος ποὺ μὲ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ ἔχει ὑπερβῆ τὴν ἀτομικότητά του, ἔχει θραύσει τὸ σκληρὸν κέλυφος τοῦ «ἐγώ» του καὶ τὸ ἔχει περιορίσει εἰς τὰ φυσιολογικά του ὅρια, ἠμπορεῖ νὰ λέγῃ: «χορτασθήσομαι ἐν τῷ ὀφθῆναι μοι τὴν δόξαν Σου», ἐνατενίζων τὸ πρόσωπον τοῦ Θεοῦ, κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν τοῦ Ὁποίου ἔχει πλασθῆ, ἀλλὰ καί: «χαίρομαι ποὺ σὲ βλέπω», ἀτενίζων τὸ πρόσωπον τοῦ συνανθρώπου του, τὸν ὁποῖον δὲν ἀντιλαμβάνεται ὡς τὴν «κόλασίν» του, ὅπως ἔλεγεν ὁ Σάρτρ, ἀλλ’ ὡς ἀδελφόν του! Μία Ἰατρική, κατὰ ταῦτα, ἡ ὁποία θὰ ἠγνόει τὴν πραγματικότητα αὐτήν, θὰ ἦτο ἰατρικὴ ἀνεπαρκής, περιωρισμένων δυνατοτήτων, ματαιόπονος! Ὁ ἰατρὸς ὀφείλει νὰ εἶναι ὁ ἴδιος «πρόσωπον», ἀλλὰ καὶ νὰ ἀντιμετωπίζῃ τὸν ἀσθενῆ του, ἐπίσης, ὡς «πρόσωπον»! Ὁ εἷς νὰ ἀναγνωρίζῃ εἰς τὸν ἄλλον τὰ στοιχεῖα τῆς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ σκύβῃ ἐπάνω της ὡς εὐλαβὴς προσκυνητής! Καὶ αὐτό, εἰς τελευταίαν ἀνάλυσιν σημαίνει πίστιν (δηλ. ἐμπιστοσύνην), ἀλλὰ καί, πολὺ περισσότερον, ἀγάπην! Αὐτὴ ἦτο ἡ μυστικὴ συνταγὴ τῆς ἐπιτυχίας τῶν συναδέλφων σας Ἰατρῶν Ἁγίων, ἀπὸ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ καὶ τοῦ ἐκ Νικομηδείας Ἁγίου Παντελεήμονος τοῦ ἰαματικοῦ, μέχρι καὶ τῶν Μικρασιατῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ καὶ τῶν λοιπῶν θαυματουργῶν Ἀναργύρων τῆς ἀρχαιότητος, ἕως καὶ τοῦ νεωτέρου χειρουργοῦ Βαλεντὶν Φέλιξ Βόϊνο-Γιασενέτσκι, δηλ. τοῦ ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως καὶ Κριμαίας, ὁ ὁποῖος ἐκόσμησε καὶ προήγαγε σπουδαίως τὴν Ἰατρικὴν τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος.
Εἰς τὸ Πρόγραμμα τοῦ Συνεδρίου εἴδομεν παρελαύνοντα πολλὰ στίλβοντα ὀνόματα τῆς συγχρόνου Ἑλληνικῆς Ἰατρικῆς. Εἴδομεν καὶ τὰ ἐξαιρετικῶς ἐνδιαφέροντα θέματα, τὰ ὁποῖα πραγματεύεσθε. Συγχαίρομεν ὁλοκαρδίως καὶ ἀναμένομεν μετὰ ζωηροῦ ἐνδιαφέροντος τὰ πορίσματα τοῦ Συμποσίου καὶ τοὺς καρποὺς τῆς ἐργασίας σας. Νὰ εἶσθε βέβαιοι ὅτι εἴμεθα διαρκῶς δίπλα σας ἐν προσευχῇ καὶ ἀγάπῃ πολλῇ, καὶ ἕτοιμοι νὰ παράσχωμεν οἱανδήποτε πνευματικὴν καὶ ἠθικὴν βοήθειαν. Ἡ πολυπαθὴς Μήτηρ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἔχει κρατήσει διὰ σᾶς μίαν διακεκριμένην θέσιν εἰς τὴν καρδίαν της. Νὰ νοιώθετε τὸ Φανάρι ὡς «σπίτι» σας. Νὰ ἔρχεσθε καὶ εἰς τὴν Πόλιν, ἀλλά, καλὴ ὥρα ὅπως τώρα, καὶ εἰς τὰς ἄλλας ἐν τῇ χώρᾳ ταύτῃ ἀρχαίας ἑστίας τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Γένους. Ὁ τόπος ὁμιλεῖ εἰς τὰς ψυχάς μας μίαν μυστικὴν γλῶσσαν καὶ μᾶς δίδει νὰ ἐννοήσωμεν καλῶς ποῖοι εἴμεθα, ἀπὸ ποῦ ἐρχόμεθα, ποῦ πορευόμεθα, τί ἡ ψυχὴ τοῦ Γένους ἀπαιτεῖ ἀπὸ τὸν καθένα μας.
Εὐχαριστοῦντες διὰ τὴν εὐγενῆ πρόσκλησίν σας, εὐλογοῦμεν ὁλοθύμως ἕνα ἕκαστον τῶν ἐλλογίμων μετεχόντων εἰς τὸ Συμπόσιον, τῶν εἰσηγητῶν, τῶν διοργανωτῶν, χορηγῶν καὶ ὑποστηρικτῶν αὐτοῦ, καὶ εὐχόμεθα λαμπρὰν ἐπιτυχίαν τῶν ἐργασιῶν σας.